ноември
а:ангеловски дарин

 

п:пепел

Додека тој возеше накај градот го гледав патот како се губи под нас. Цигарата што ја запалив уште кога тргнавме ја тресев низ малиот отвор од прозорецот а пепелта се враќаше разлетана на сите страни лепејќи се право на мене. Сакав да го скријам нередот па ги скрстив рацете на гради и цврсто ги стегав нагоре. По некое време почнав да ги загледувам рацете на воланот, устата која ја потсвирнуваше песната од радиото, очите кои гледаа право и речиси не трепкаа.Тој немаше појма за мојата непријатност и си тераше по скинатиот пат.



 

с:страв

Кај мене во зграда зад влезната врата стојат, Јаворка од приземје, синот на цигарџијата и Добрила, жената што чисти.
Синот на цигарџијата од далеку ми ја подава раката и прави некое смешно движење како кога рацете ти се многу прљави па сакаш да се поздравиш со лактот, гледам се решава за подлактицата и јас веќе го држам за зглобот кај дланката и го слушам како ме прашува:
- Ти незнаеш?
- Што?- му велам.
- Пак не опљачкаа, маме им ебам.
Ги гледам до него празните картони од цигари како ги клоца со нога.
- Се зеле, бравите ги испокршиле, првата, втората, катанците, сè, попара
напраиле!
- Кога – прашувам
- Сега у саботата.
Јаворка ќути, Добрила ја цеди метлата. Сапуницата се слева по скалите, мириса на Билјана.
- Ама знаеме кои се. - ми вели синот.
- Ги пријави ли? - го прашувам.
На Добрила ù паѓа метлата, се ведне по неа и ни вели:
- Ја видов еден у саботата како се вртка тука.
Се исправа па се крепи на метлата.
- Го гледам се вртка тука пред влезов и му викам, “Дечко што бараш ти тука?” а тој:
- На мајка ти пичката ја барам, ќути да не те убијам.
- А, бе, ја треба да рибам овде, - му викам, - тргни ми се, - а тој пак:
- Ќути да не те искасапам!
- Ви казувам луѓе, со пиштоли шетаат, за пеесет денари убиваат. - се плаши Добрила
- Кој ќе те убие тебе, ти си сиромашна. - ù вели Јаворка.
Добрила веќе ништо не слуша, стравот ја обзема ко да е сама со крадецот.
- Леле, ја става раката на гради, ја неможам да работам тука, еве оваа врата, покажува со другата рака кон задниот влез, треба нон-стоп да биде затворена, под клуч! Ете, прееска метам и ми игра левово око. Што било тоа, да си влегува кој сака?
Јаворка гледа и се чуди.
Синот на цигарџијата истапува помеѓу двете и ми вели: - Да му кажеш на тако ти, а и ја ќе му кажам, да стави нови врати.
Потоа ù се врти на Добрила и ù вика: Море ја ќе ставам, и камери ќе наредам, и тука, и во подрум, има сè да се знае!
Добрила ко да се успокојува, ја зема метлата и продолжува да риба.




 

д:дојди да те бакнам

Се сретнаа на факултет, тој брзаше на вежби, таа на студентски. Имаа време само да разменат телефони. Еднаш излегоа заедно и додека разговараа, таа го гледаше ту во машната ту во кондурите, го меркаше по рацете, па по рамената. Најмногу се напрегаше кај забите. Тој ù раскажуваше нешто и кога се погледнаа, пред таа да си помисли којзнае што, ù рече: “Дојди да те бакнам.”
 

 

т:трчаница

Ете, се случи и тоа. Ги претрчавме сите муабети, со сите прашања и возможни и невозможни одговори. Сега може да си поседиме малку.



 

р:рекреација

Крај Вардар општината годинава изгради патека за пешаци и џогери, и до неа уште една, за бајкери и ролери. Сега сите сме покрај реката на чист воздух. Највозбудливо е во недела. Тогаш има и постари жени и мајки со деца и деца со кучиња и кучиња скитници со луѓе скитници. Седнувам на клупа и почнувам да читам, полека се раскомотувам и веќе легнувам кога вниманието полека ме напушта и се препушта на тропотот од штикли кој ми приближува одзади. Веќе е сосема блиску и почнувам да нагаѓам. Тенка ем висока, со плави очи и сама, можеби со другарка. Штиклите веќе ми се забиваат в’ уши и се вртам да видам. Гледам една госпоѓа со маж под рака како му вели дека не може веќе вака оти било крајно време нешто да се стори.