2007:октомври/ноември
општ конкурс

с:сотир ристо

 

з:за вистината

Ние знаеме кога станува збор за повисока вистина дури и кога не ја разбираме, исто како што и малите деца ги слушаат со отворена уста возрасните, а тоа најблагородно и најрадосно познавање и средба е се поретко дури и невозможно кај возрасните, па е чиста среќа да се дојде во допир со такавата вистина, затоа што само мал број луѓе ја поседуваат тајната ( некогаш славена денес потмевана) способна да не израдува и да не облагороди, и да не извади од лежиштето како мали деца дури и кога ја среќаваме кај луѓе кои се на ’’пониско’’ рамниште од нас: нешто што ни кажува дека не учењето (туку можеби животот и животноста се вистината) дека залудно очајно се нафрлуваме врз нашите книги барајќи, осознавајќи
 

 

о:оливеира

Оливеира беше фудбалер имаше мускулесто тело, главата ја имаше спуштено нанапред, рацете отворени по страните. Пена му течеше од устата, а и течности од крпениците на телото. Сунгерот го бришеше и за миг го светнуваше неговото тело. Така навален свежо беше чуството за неодамнешната животност на телото, се уште како да имаше некаква централна точка, сила која ги држи и ги командува сите делови.Се чинеше дека може да стане и да оди без никого да зачуди, требаше само да ги собери ослободените мускули, со последни сили. Неколку очи го гледаа како да ништо да не очекуваа од него.