октомври
м:муцко ^тм

 
г:години: 30
emperor.mucko@gmail.com
 

н:наташа к.иднапирана

Топлиот августовски викенд заведе полно жители од Виена во посета на тамошната зоолошка градина. Една девојка подолго време стоеше покрај езерцето со водни птици, со втренчен поглед кон еден пар патки кои уживаа во подолг ритуал на парење. По извесно време покрај себе забележа едно момче, кое застана покрај неа да ги гледа патките. Неговата љубопитна занесеност, која јавно откриваше дека се соживува со пенетрацијата на патлакот на патакот, измами широка насмевка на лицето на девојката. Забележувајќи ја со нелагодност, тој се оправда:
– Ништо необично; тоа патките го прават секој ден!
– Изгледа како да им завидуваш? – го провоцираше девојката.
– Можеби, по малку... И јас излегував со бившата девојка секојдневно, но пред еден месец таа ме напушти... – забележувајќи ја нејзината осаменост, се осмели веднаш да се пушти „да ја фати гулабицата“ – И ти изгледаш како да немаш партнер? Да не сакаш да излеземе деновиве?
– Би сакала... – искрено ја изрази својата желба, длабоко инспирирана од цврстината на неговото младешко секси тело.
– Наташа! – одекна нервозен повик кон неа, од кај блискиот кафез со орлите. Повикот веднаш ги приземји нејзините амбиции:
– Не верувам дека газдата... овај, „татко ми“ ќе ми дозволи... Сега морам да одам!
Наташа отрча натаму, каде што ја прегрна еден средовечен маж; неговата прегратка изгледаше многу поинтимна отколку што е нормално за татко. За дечкото кој гледаше отстрана, таа прегратка изгледаше болно; како кога орел ја грабнува гулабицата!
– Наташа, зошто се оддалечи! – ја караше мажот. – Стопати сум ти рекол дека не можам да живеам без тебе!
– Не се оддалечив, само заостанав, Волфганг – му се правдаше Наташа. За тој да не се посомнева, му возврати – И јас не можам без тебе!
Овојпат навистина го излажа в лице. Денеска се освести: „Таму, во нормалниот свет, можело секојдневно!“ Стремежот да се ослободи, да му се придружи на нормалниот свет, стануваше сé поголем, сé понеодолив.
Првата прилика ú се појави по неколку дена, кога заѕвони мобилниот телефон на Волфганг додека таа ја чистеше куќата со правосмукалката. Волфганг излезе во дворот, за да разговара на раат, подалеку од бучавата. Наташа го надмудри со „ефтин трик“ – оставајќи ја правосмукалката вклучена, се искрадна во дворот додека тој беше свртен со грбот, па прескокнувајќи ја комшиската ограда се најде на слобода...
*
Волфганг првпат ја забележа десетгодишната Наташа К. пред осум и пол години, кога таа пазаруваше во супермаркет со мајка ú Бригита.
– Го сакам од ова чоколадо, мамо!
– Тоа е „Милка со лешник“; скапо е, душичке... Одбери поефтино!
– Тогаш нека биде ова!
– Толку ли си глупава? И тоа е од фирмата „Милка“, и тоа е скапо!
Токму таква жртва му требаше! Според развиеноста на телото и на цицките, Наташа К. беше натпросечна; а според интелигенцијата – потпросечна. А најмногу не можеше да ú одолее што нејзиното детско лице неверојатно го потсетуваше на неговата прва љубов!
По неколку дена, додека Наташа на улицата пред својата куќа го чекаше жолтиот школски минибус, Волфганг подрани пред него со својот бел минибус:
– Влегувај! Школскиот минибус се расипа, ми рекоа јас да те одведам на училиште!
– Но, – се посомнева Наташа – каде се другите деца?
– Ако не влезеш, сам ќе го изедам ова „Милка“ чоколадо! – така, со слаткиот вкур ускратен од мајката, ја прелажа да влезе. Потоа, наместо да ја одвезе на училиште, ја киднапира!! Ја зароби во една мала подрумска просторија во својот дом, замандалена со челична врата.
*
Во полициската станица, психијатарот Сабина Фројденбергер ја убеди мајката Бригита дека заедно треба да го направат првиот темелен разговор со девојката, заради неопходноста од нејзината стручна помош.
– Ме држеше таму, во тој тесен ќумез... Првите години не ми дозволуваше да излезам надвор од куќата... храната ми беше недоволна...
– А хигиената, како ја одржуваше? – праша психијатарот.
– Се туширав двапати неделно, во понеделник и во петок. Кога порсанав, во петокот тој ме бричеше под пазувите и кај пичката. Тој секогаш инсистираше на бричењето, за да биде глатко кога ќе ме ебе во пичката, оние денови кога не оди на работа, во сабота и во недела!
– Те ебел во пичката?! – се изненади мајката.
– Не знам што ти е чудно, мајко? Ако во вашиот свет тоа се смета за ненормално, да знаеш дека ме ебеше и во газот, како и во устата!
Мајката Бригита не можеше ова да го издржи! Отрча надвор, а психијатарот Сабина се почувствува одговорна да ја смири:
– Наташа долго време била изолирана од нашава западна цивилизација, не стигнала да биде воспитана како што треба... Таа не ни знае колку е непристојно да се зборува јавно за сексуалните перверзии! – Мајката малце се утеши од овие зборови, но немаше нерви да се врати назад кај ќерката. Психијатарот Фројденберг се врати сама, па на Наташа К.иднапираната ú го постави најтешкото „филозофско“ прашање:
– Имаше ли нешто за кое секојдневно копнееше, кое најмногу ти недостигаше, и за кое постојано сонуваше дека еден ден ќе го постигнеш?
– ДА! Сакав секојдневно да имам секс, а не само двапати неделно!!
Психијатарот не беше изненадена од нејзиниот најискрен одговор, но се обиде да влијае во духот на западната цивилизација:
– Она што најмногу ти недостигаше, беше слободата! Сигурно не си била свесна за тоа, оти остана невоспитана и необразована!
*
Во интервјуто за австриската државна радиотелевизија ÖRF, кое беше снимено и монтирано како „монтиран процес“, на новинарското прашање „За што секојдневно копнееше?“ Наташа К. изјави:
– Секојдневно мислев како да избегам, копнеев за слободата!