2007:јули/август
општ конкурс

д:дозгулпмус

 

к:кружници

Сите работи стојат во мојата спална. А нешто ми затреба, трчам таму. Меѓутоа, кога и да влезам, се соочувам со нескротлива дремка. Спалната е кружна, како и креветот сред неа. Кружни се и возилата ишарани на постелнината. Се сместувам во некое од нив и долго возам околу креветот правејќи кружници. Кога натежнатите капаци ќе ги победат моите од радост влажни очи, се струполувам врз креветот. Тогаш до мене се појавува вертикален конец кој го сместувам помеѓу палецот и показалецот на левата рака. Не знам зошто но, ако го пуштам, ќе паднам.
Вчера, јурејќи со возилата, во еден момент забележав лилјак, кој леташе точно над мене. “Влегол низ кружниот прозорец”, си помислив, а тој бесшумно слетал на мојата нога и ги зарил своите заби во неа. Добив желба да го избркам, но беше толку среќен, жедно танцувајќи со телото околу својата заглавена глава, па го оставив.
Утрото, неочекувано, се разбудив. Мислите ме убедуваа дека лилјакот исцицал сè од мене. Одејќи на работа, на еден од некролозите забележав моја слика. “Добро е”, ми олесна, ”моите мисли се се' уште здрави”.
 

 

о:ох, Господе Боже

Ох, Господе Боже! – воскликна Бог.
И сè исчезна!
ПУФ...
 

 

п:парите го вртат светот

- Чкрц, чкрц! – нешто ме разбуди.
- Море чурук, не пали! – чкрцкајќи со чакмакот.
- Што туку чкрцкаш? – прашав.
- Не туку чрчори, чирак, туку помагај, да не ти удрам чврга! – зачврчи челебијата.
- Море еден ченгел низ нозете, место чергата под нив! – си помислив.
- Крени го чкембето, червиш ќе те сторам! – цуцкајќи од своето чоканче, чучнат.
Го запалив чакмакот, кога, само пари околу мене!
- Пали парите, да не те черечам, чираку!
- Аман челебијо, а барем малку за моето чекмеџе?
- Чакнат ќе да си чифчијо, а? – земајќи ми го чакмакот.
Го извлече чибукот од своите чакшири, запали со чакмакот и фрли по парите, некако злобно.
- Парите го вртат светот? – праша, а парите в миг се чалдисаја.
- Парите го вртеа светот. – одговорив, а Земјата престана да се врти.
 

 

 

п:птици

Сите го фалат сексот, а јас се' уште не сум сигурен дали лажат. Со девојките немам никакви проблеми сè додека не ги донесам во мојот стан. Кога соблекувањето ќе почне, сите птици се собираат на прозорецот и колваат по него со острите клунови, гребат, пискаат и гракаат. Ова ги плаши девојките, и тие си ги собираат парталите бегајќи од станот, врескајќи на начин кој во тие моменти совршено се вклопува со пискотот птичји. Слушам “манијак”, место “довидување”, слушам “планински човек”, “перверзник”, “болен птичар”, место “прекрасен љубовник мој...” Се обидувам да ги одвратам од нивната намера објаснувајќи им дека птиците всушност ја слават нашата љубов, танцуваат и пеат за нашето телесно спојување, а тогаш некое од стаклата ќе пукне, ќе се распарчи на подот, и птиците ќе почнат да јурат по нас кубејќи ни коса и откинувајќи ни парчиња месо. “Девојки, ајде не се будалете”, им велам, “па ова не е ништо”. Во тие моменти, ниедна од нив не верува во моите зборови.