јуни-јули
н:најфраер

г:години:средни
п:професија/интереси:фраер
д:досега објавено:статии во весникот ЗОО
н:нешто за себе:)
makstepstone@yahoo.com

у:утро, желби и роса во ноќта#1

Ебено, досадно утро - помислив…

Набрзина го запалив мојот стар пријател, Пентиум 3-ка на 700 Mhz. Тој беше тука, секогаш тука... верен и одан. Додуше, досега откажа еднашка, што ме доведе до лудило. Но, тоа е друга приказна. Оваа приказна е за сосема нешто друго... за една девојка.

Која беше девојката... се прашуваше и таа самата многупати кога ќе останеше сама…. Ќе се загледаше во своето огледало... и понекогаш цела вечност ќе размислуваше што е тоа што ù недостига.

Од страна гледано, тоа беше љубовта, страста која ја немаше во нејзиниот живот. Од страна гледано, можеше да се види дека се работи за убава млада девојка со црна коса, прекрасен тен и извајано тело. Од страна гледано, можеше да се види и нејзината насмевка која ја имаше сè помалку и помалку. Од страна гледано, нејзе ù недостигаше внимание и љубов… и таа го знаеше тоа.

Но, јас не бев таму да го видам тоа, сеуште не беше влетана во мојата приказна, таа Саманта која во долгите ноќи на исчекување на нежни допири и врели бакнежи, остануваше сè почесто сама.

А што сака девојката во тој момент не знаев ниту јас, сè додека не го отворив мојот имејл. Читав и неможев да поверувам... во краткиот имејл пишуваше :

Mnogu si jak be najfraer .....
Mislev deka fraerite se skromni....
Inaku i jas sum fraerka, pa bi probala da te probam i pobedam ….
Zatoa te predizvikuvam na borba, da te proveram so najfraer si ......dali ima nesto na delo, ili se e samo zborovi....

Каква провокација си помислив... Да бев помлад ќе помислев ситуација кец у кец, е**ње на видик, ќе ми се мотаа сите секси сцени од 9 и пол недели со Ким Бесинџер у рок од две минути, ама вака поучен од животното искуство... си реков... море да не ти искочи пак некоја сумо ‘рвач или со трече око не дај боже.

Читајќи ја пораката уште еднаш погледнав замислено и значајно кон хоризонтот сфаќајки дека времињата кога мојата машкост изиграваше Општински печат се далеку зад мене... Се насмеав на пораката и се запрашав, а што ако е убава???.

Таа слика од нејзината хипотетичка убавина не ми даде мир цел ден, мислев која е, како изгледа… Ја замислував како убавица дури ни дамнешната случка со жената сумо ‘‘рвач не ме поколеба да размислувам розево… А сумо ‘рвачот беше сумо ‘рвач... у вистинска смисла на зборот... 160 см со 80 кг, агресивна и жедна за секс, со енормно големи гради кои ги затскриваше под широката кошула… Се сетив на неа како проверено средство да заборавам на идејата за blind date. Се сетив на очите кои ме голтаа, очи кои навистина беа гладни за секс... и наеднаш девојката ја снема, и се олабавив малку.

Помина денот во ситни обврски на секојдневието, но девојката остана во моите мисли и се наврати токму кога е критично... кога си легнувам сам, сам баш како и неа, мојата имагинарна убавица… Се смеев, можеби и таа се смееше заедно со мене некаде далеку во нејзината соба. Можеби гледавме во празнотијата и уживавме во исчекувањето... можеби, но мене ми беше убаво така да размислувам.

Како под хипноза станав од креветот и повторно го проверив мејлот... Се насмеав, имаше порака... кратка...

Сакам да се видиме, јави се и телефонски број... Моментално се онесветив од возбуда... у главата почна да ми се дешава хаос... Гледам пред себе голема куча… бела... на три спрата… влегувам во Рамбо стил преку прозор да не ме видат комшиите, по пут ја натакнувам слугинката ко у евтините порно филмови, додека ми го пуши ù се смешкам на готвачката која си ја чешка мачката нестрпливо и ми говори: “Побрзај, побрзај, мораме да те спремиме за господарката…” Потоа во хитар брз стил се искачувам по вториот спрат, ја поебувам у хеликоптер поза и нејзината братучедка која случајно допатувала од Германија, убава цура, ми направи мерак, посебно со тоа киките на глава и Стајерскиот нагласок и криците кои ги испушташе, што ме потсети на врелата Катерина Муценбахер... но не, ја сум животиња, не се задоволувам со тоа, шприцам по тапетите... го бришам од завеса... и сè уште со здрвен конечно се појавувам до нејзината соба… а јас, во знак на фраеризам, го лупам мојот набрекнат…. како од челик, животен сопатник, од вратата да се чуе дека доаѓам... да, Саманта, тоа сум јас... еве ме, сега ќе бидеш поебана како никогаш во животот…

Отварам врата и.... наеднаш се будам... гледам во компјутерот со енормна доза на сомнеж... гледам пораката е сеуште тука... дали е сон, дали е јаве... а пораката е сеуште тука...

И сеа што да правам, се прашувам? Да е*ам или да не е*ам, прашање е сега? У тој клучен момент во мојата кариера заборавив тотално на сега веќе дамна заборавениот сумо борач заробен у женско тело, заборавив и на Љубчо и на Бранко, а и за Грујо ич не ме заболе, заборавив и на Еуроинтеграција на Македонија и европските текови, на мисла ми беше само таа девојка и нејзината порака…





 

у:утро, желби и роса во ноќта#2

Запалив цигара враќајки ги мислите на минатиот ден. Денот кога решив да ù се јавам.

- Здраво ти, овде, како да и тоа глупо да звучи, најфраер. Дали си тоа ти? - се насмеав.
- Е, навистина си најфраер штом вака се претставуваш! - се насмеа таа.
- Без излишности - реков јас - како што и се договоривме, доаѓаш во 9, така?
- Договор си е договор...- се насмеа таа.
- Запомни, нема заљубување, само да се пробаме, ги знаеш правилата нели? -промумљав.
- Ма ок е човеку, биди си само свој како што ми кажуваше дека си, се гледаме у 9 - рече и ми спушти слушалка.

Се замислив... којзнае колку е убава или грда, но има срце... а можеби е нимфоманка, а можеби не... Што има врска, тоа сепак е човек како и јас кој си бара внимание и добар секс, ништо повеќе, зошто секогаш мораме да комплицираме?.. Ќе биде само еден убав помин кој можеби некогаш ќе не потсети на младоста… Морам да ја запознаам си помислив и ги затворив очите, мислејки на нејзините усни и нејзиното лице.

Сега ги отварам и таа е до мене, дишеме заедно и постои хармонија, макар кратка, макар за еден ден, макар за еден час... но, постои живот и постои таа и тоа е доволно... сосема доволно во оваа темна соба каде сè друго освен нас би било излишно за целата приказна.

Си помислив колку само осамени луге седат по своите домови токму сега чекајки некого, осамени чекаат да се случи чудо, а животот и убавината кој тој ги носи поминуваат… ма, искрено... лажам... во тој момент имав само една мисла... како ли ќе биде следната партија која следуваше. Имав некое претчувство дека се ближи и тоа, втора партија, секогаш подобра од првата. За тоа претчувство ми помогна и нејзината рака која веќе почна повторно да го милува мојот к*р, како и нејзините усни кои полека се доближуваа, полека но сигурно по мојот стомак, идејќи надолу, еден предзнак пропратен од еден поглед, продорен и директен, од нејзините црни очи кои кажуваа дека вистинската претстава токму што не започнала!