јуни-јули
l:le piaf

с:смокви и лешници, дијалог#1

Е-еј? (le piaf 21 Јуни, 2006 - 01:23)
Пукај. Право во месечината, не можеш да утнеш. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 01:25)
Сакаш (сок од) смокви?
(le piaf 21 Јуни, 2006 - 01:28)
Вреди да се проба. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 01:32)
Ова е (авто)сугестија или дилема? ;-) (le piaf 21 Јуни, 2006 - 01:38)
Дилема, вообичаено. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 01:40)
И, уште нешто, момент на избрани зборови во реално време. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 01:42)
Ако некогаш ја решиш, кажи. (le piaf 21 Јуни, 2006 - 01:44)
Никогаш не би ми успеало. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 01:46)
Прости, ама... јас и не знам што е тоа `реално време`. (le piaf 21 Јуни, 2006 - 01:50)
Сосема на место, мала принцезо. Прости. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 01:53)
Простено. (le piaf 21 Јуни, 2006 - 01:55)
И... жалам за `неуспехот`. (le piaf 21 Јуни, 2006 - 02:01)
Секогаш е така. Не прави разлика дури и кога би било поинаку. За среќа, не е. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:08)
И нема стапици. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:12)
Секогаш (ќе) правам разлика. За среќа. (le piaf 21 Јуни, 2006 - 02:12)
За среќа. Знам. Фала. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:13)
Фала, затоа што, правиш. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:15)
Иако, има замки.
Како, не/среќата, да речеме.
(le piaf 21 Јуни, 2006 - 02:15)
Не е замка. Само помалку, поинаку. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:16)
Не е ниту антипод, на пример. Добра забелешка. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:17)
`Антипод` ми беше најексплоатиран збор во писанијата.
И омилен.
(le piaf 21 Јуни, 2006 - 02:21)
Салдажи. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:22)
Што? (le piaf 21 Јуни, 2006 - 02:24)
Копнеење. Мислев на кон-трастите. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:28)
Аха. (le piaf 21 Јуни, 2006 - 02:30)
Пишуваш уште? Писанија. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:34)
Да. (le piaf 21 Јуни, 2006 - 02:36)
И...? (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:38)
(Какво е ова излишно прашање? :-) (le piaf 21 Јуни, 2006 - 02:39)
Знаев. Заборави. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:39)
Заборавено. (le piaf 21 Јуни, 2006 - 02:44)
Сакаш да чуеш што вели Кејв за пишувањето? (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:45)
Ајде... (le piaf 21 Јуни, 2006 - 02:48)
Гледам дека мојот уметнички живот е поставен околу обидите да го артикулира чувството на загуба, кое бараше право на глас во мојот живот. Голема, длабоко отворена дупка изби од мојот свет со смртта на мојот татко, кога имав девет години. Начинот на кој научив да ја исполнам оваа дупка, оваа празнина, е да пишувам. Татко ми ме научи на ова, како да ме подготвуваше за својата смрт. Видов дека преку употребата на јазикот му пишував на Бог кон неговото постоење. Јазикот стана ќебето кое го фрлав преку невидливиот човек, кое му даваше облик и форма. Актуелизацијата на Бог преку медиумот на љубовната песна, останува моја примарна мотивација како уметник. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:50)
А, што мислиш: Зошто јас пишувам? (le piaf 21 Јуни, 2006 - 02:53)
Веројатно знам. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 02:59)
Супер. (le piaf 21 Јуни, 2006 - 03:01)
Драго ми е дека си тука. Едноставно тоа. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 03:05)
И нека звучи бескрајно изветвено, гајле ми е.
Драго ми е што постоиш.
(le piaf 21 Јуни, 2006 - 03:11)
Јас пишував за да те најдам. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 03:30)
Јас сеуште те барам, но, те насетувам, тука си некаде помеѓу црнилото на подлогава и белилото на буквиве. (le piaf 21 Јуни, 2006 - 03:38)
Знам што мислиш. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 03:40)
И гледам, најтешко излегува да се ослободиш од метафората. А, одредени писци, се убија, од симболи. Тоа доаѓа само, но не кажува многу. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 03:45)
И помеѓу миризбата на зелени смокви што ветрецов ми ја внесува од дворот во собава и ја меша со онаа одвратна хемикалија против комарци. (le piaf 21 Јуни, 2006 - 03:46)
А, јас сакав да кажам премногу. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 03:47)
И драго ми е дека дојде ти, а не метафора. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 03:49)
И помеѓу кларинетот и басот на Gianmaria Testa. (le piaf 21 Јуни, 2006 - 03:49)
Од лудилото на мракот, излегуваат одговори... за прв пат. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 03:51)
И светкаат црвено? ;-) (le piaf 21 Јуни, 2006 - 03:57)
Во 990000 бои. :-) (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 03:58)
Сепак, зората ќе ја дочекам сама (ах, таа пуста навика). И за да не ја прекинам убавината на магијава...
Не знам каков е редот на куќава и оној што ја хостира; се кажува `добра ноќ` пред одјавување?
(le piaf 21 Јуни, 2006 - 04:08)
Ти и зората. Фина комбинација. Добра ноќ. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 04:12)
Знам, толку многу имаме за кажување. (le piaf 21 Јуни, 2006 - 04:12)
Оди, сега. Има време за кажување. (jurak ot 21 Јуни, 2006 - 04:13)
Добра ноќ.
(le piaf 21 Јуни, 2006 - 04:14)




 

с:смокви и лешници, дијалог#2

Денес двајца драги луѓе ми соопштија дека сум ’прилично тежок човек’. (jurak ot 22 Јуни, 2006 - 23:23)
И сега, (ти) треба што: конфирмација или негација? (le piaf 21 Јуни, 2006 - 23:25)
Да не ме убива ви-фиво. За почеток. (jurak ot 22 Јуни, 2006 - 00:13)
Црташ? (jurak ot 22 Јуни, 2006 - 00:16)
Мојот драг татко слика, а, јас...? Јас само рецензирам сликари. (le piaf 22 Јуни, 2006 - 00:22)
Стојат смоквите? На репертоар. (jurak ot 22 Јуни, 2006 - 00:30)
Зреат. До мојот прозор. (le piaf 22 Јуни, 2006 - 00:33)
На есен, еве, покана на лешници. Иако сокот го 'одбив' сношти. (jurak ot 22 Јуни, 2006 - 00:39)
Морам да го средам проблемов со конекцијата. Се враќам подоцна. (jurak ot 22 Јуни, 2006 - 00:46)
Хмм... Не понудив јас сношти ништо, за да ти `одбиеш` нешто. А, ако одиме хронолошки, тогаш прво се јадат смокви во август, па, се грицкаат лешници во септември.
(le piaf 22 Јуни, 2006 - 00:53)
И јас морам на воздух. Не ми е добро. Ич. (le piaf 22 Јуни, 2006 - 00:56)
Уморна ноќ. Се чувствува оддалеку. Вреди да загубиш, затоа што туку така си прешол преку денот. Но се трудев да ве допрам, се трудев да те придржувам најцврсто што можев, загледан во твоите очи, и во таа насмевка на која не умеам никогаш да одговорам соодветно. Ми недостигате, сите до еден. (jurak ot 22 Јуни, 2006 - 01:59)
Знаеш ли зошто пишувам?! За да не заборавам ништо од она кое и онака никогаш не би исчезнало, па сепак, еднаш ќе исчезне, заедно со сите мои драги луѓе на кои им должев повеќе внимание. Кои ги буткаа сите мои редови. (jurak ot 22 Јуни, 2006 - 02:03)
За ебен пост?! Не и овојпат. (jurak ot 22 Јуни, 2006 - 02:09)
Се надевам дека се' е в ред. Воздухот би морал да помогне, мора. Чувај се. Добра ноќ. (jurak ot 22 Јуни, 2006 - 03:23)
А, те мислев. И додека седев ничкосана во градината, и додека премалена ковав заговор со ѕвездите, и додека го составував првиот пост наменет за тебе, и додека не се врати Маги, и додека се преправав дека ја слушам како било на Bloodhound Gang...
И сега, додека се гушам во сопствената немоќ.
Не ми вели да се чувам. Не знам што е тоа. Не умеам така.
Добар ден, свету!
(le piaf 22 Јуни, 2006 - 12:30)


***


- И потоа?
- И потоа, тој ме поканува на есен да јадеме лешници. Но, Доријан, тој не знае колку сме далеку јас, ти, тој и есента. Тој нема поим дека до тогаш писмата мора да се напишат. Дека погледот мора да се наполни морско синило до претекување, до солзење. И ушите да се наслушаат Bryan Ferry во Античкиот Театар толку многу, што 'Good night Irene' ќе ми одѕвонува низ дамарите додека не заспијам, секоја следна, летна ноќ.
Ама, Доријане мој, тој нема идеја дека до тогаш ѕидовите од работната соба мора да се пребојат во бордо, за да ги покријат пролетните дождови и вкусот на мемла што остана да лебди после нив во мојот внатрешен простор-празнина. Дека мора да се купи лустер од шарени мурано стакленца, за да поубаво ја дисперзира(ат) светлината додека се разлева по предметите, а, јас ја анализирам нивната складност.
И драг Доријан, конечно, тој не насетува дека до тогаш меморијата треба да се научи да заборави еден лик. И дека мора да се случи роденденот на внука ми Јана, и додека таа ги дува двете свеќички, мора никој да не види како кришум, со големи залаци ја голтам тагата, зошто чувствувам дека нема да бидам меѓу нив на наредните.
Дај Доријан, те молам, овојпат одмолчи го твојот заразен ентузијазам и остави го за (пробите со) твојот бенд, и не ме убедувај да ја прифатам поканата. Знаеш дека уште едно разочарување би ме убило. Всушност, ти знаеш дека одамна сум канта полна сеќавања, кои веќе почнуваат да гнијат, (како презреаните смокви во мојот двор, ако не се наберат на време). И ти знаеш дека јас, де факто, го одживувам она малку време што (ми) останало, само заради големината на зборот ’достоинство’.
Но, тој не знае.