т:трајанова елена

н:надеж

Црна прашина
Чудни соништа
Се плашат од вечноста.
Го впиваш животот. Знаеш, а одрекуваш..

Научи ме да ја сакам тишината,
Да ја почитувам темнината,
Да му плетам мрежа-стапица на очајот
И
Да го штедам здивот!




l:lost in semiotics

Сведната глава,
Поглед закован во земјата
Небаре ако не ја гледа
Да постои ќе престане тлото,
ќе се распукне.
Корави усни стиснати во грч
Како две загради.
Никому повеќе нема да му зборуваат тие две загради затворени.
Бесконежното, боженственото кое- патем речено-
Се заигра со демонското,
Сето тоа во нив е збиено.
Далеку те носи ветрецот
А нема сили ни самиот да се одржИ во играта живот..
Стихови без врска.
Колку да се разбие монотонијата на белилото.
Врската се прекина,
Семиотиката остана меѓу заградите
Заробена.