п:пчински никола

т:транзициска басна

Било си зајче што се викало Трајче.
Ај што се викало Трајче, него на Трајчета много му било мерак да се курчи.
Абе Трајче ако не се заеде с'с некога, не му е дн.
Ама Трајче у цел свој стаж како курназ, увек некако, дал на среќу, дал на брзи ноге, увек му успеало да гу збрише пред да наебе.
Ама и на Трајчета му дошја црн дн. Закачија се он, шваљериште, сас Црнога Вука. Најцрнога у шуму бе. Толко црн, кд е мрак, сал зуби од њега. А зуби, на!
Ај што е црн, ама и брз, мамицу му. Нинџа вук што би кажале покултурни.
И Трајче ск се нашја у небрано. Избегаја он некако у дупку своју, по тј мрак и све, ама црн вук братче не забравља. Бетер од слона. Што е бе слон, наспрам црнога вука.
И црн вук збраја банду, тражив га Трајка кожу да му дерев. Трајко дреме у дупку, не смее да искочи. Искочи ли, толко од њега.
А снемуе моркови, мамицу му. Од курчење нема време за залихе правење.
-И ск, мисли се он, абе мора да улегну у некоју коалицију. Да ме брани некоја покрупна живуљка.
Маму ли му ебу, сас сви скоро сам се закачија у шуму, што ли ми требаше толко да се курчу.
И грицка нокти такој зајко и му мисли:
-С'с мечке да праву, ама, дира ги што су дебели и ненашминкани, не бива.
-С'с ежеви, заебава ги сас онуј песму, дека не ги бива за онуј работу.
-С'с верверице, пуни им ги ораси сас јуву, љути су ми још. Да ги ебу па и њима.
-С'с елени, заебава ги дек су рогоње, и дека ја им ги стављам тија рогови.
-С'с пчеле, њима им се посра у мед. Уф, и мечке за тој су ми љути, гарант.
-С лисице, њима ич да не ги стављам у комбинацију, с њим свакодневно се 'рчкам.
-E с кога бе не сам се заеја?
-С лава* бе, с лава. С њега да се 'рчну никад не сам имаја муда. Ќе иду куде лава, ќе праву коалицију. Тој ми е едини спас.
И тера Трајко у рану зору, кд се умориле црни вуци од тражење, ама па онакој сас уши нагоре, да не крцне некоја гранка, да не си направи бељу без потребу.
Собраја он мирази што имаја дома, да га одобровољи малце лава. Дотераја се с лептир машњу и направија букет цвеќе.
Иде, ѕвони културно на порту од пештеру.
Лав искача, онакој сањив, пцуе све живо, кој га буди у овој невреме. А мамуран у пичку матер. Бија синоќа на журку куде зебру*, пиле, пиле па се забравиле.
Зајац га слуша и сере у гаќе. Вика, „отиде коалиција, еба ми се све по списак“.
Лав га гледа, трља очи, не му се веруе. Зајац у лептир машњу! Вика: „да му ебу стопаницу, јака тај ракија на зебру“
-Кој си бе ти море курле, што ми ѕвониш овакој рано насабајле?
Зајац одма се убацуе у гзолизачки мод, нема више курчење кд е тесно.
-Абе Лаве, помагај живти све најмило. У голему невољу сам. Ако ми поможеш, за кума ќе те стављам на сви мои деца, нема да има слава, роѓендан, банкет без тебе у чело
-Помагај Лаве, ако бога знаеш. Ов'ј мој заедл'к ќе ме кошта живота.
-Добро де, улегни ај, ќе свару кафе, ко људи ќе разговарамо. И не пискај толко, боли ме глава.
Улегнале они, ол'кнало му малце на зајца, грудва од срце спуштила се малце подоле. На мочан меур. Стеза, ама па не толко.
Седнале што седнале, збориле што збориле. Пиле кафе што пиле. Горко, ама не смејаја зајко ништо да каже.
Све се договориле. Зајко се задужија млого за заштиту. Цунаја руку и кумија се.
Ама па, зајачка кожа на њега останала.
И па Трајко зајко могаја да се курчи, овјпут с јак грб, што кошта нек кошта.
С време биднаја и рекетар за Лава. С црни вуци колега. Пошто Лав не бија кум, него Кум.

Наравучение: Не се курчи без грб. Ако мора да се курчиш, куми се с Кума.

*Знам дека нема лавови и зебре у шуму, ама па Езоп у његову има. Е тај иста шума е.



т:три точки

...
У пичку матер! Каде е тој ебан бус.
Бев нервозен. Ја чекав тројката веќе дваесетина минути. Измрзнав по ладново.
Мечтаев за топлотата на мојата соба, и врелиот Earl Gray чај кој ќе си го сварам...
Ќе се замотам во кебе, ќе пуштам некој филм, и не искачам до март.
Ако не приметивте, мразам зима...
...
Еве го конечно. Да ти'бам и бусот и зимата и кој ги измисли. Се качив горе.
Немаше многу луѓе. Никој не излегува по мразов, не е будала. И тие што беа внатре, беа намрштени, со лути фаци. Изгледа сите сонуваа за својот топол дом.
Седнав на најзадното седиште.
...
Се будам...
Како бе? Сум заспал во автобус?!
Чувај боже, прв пат нешто такво ми се случува. Си ги протрлав очите, и погледнав околу.
Чудна, непозната околина. Чекај бе, го знам градот добро. Кај сум ова?
Хм, тек сега приметувам дека автобусот стои паркиран.
Кај е возачот?!
Излегувам. Паркингот е празен, само една непозната кола. Чекај бе не е непозната...
Ford Mustang Shelby '68! Кола за која мечтаевме како деца со другар ми Перо. Отиде в Авганистан пустиот, на печалка.
Чекај бе! Некој ми се цери од колава и ми мафта. Перо???
...
„Кај си бе побратиме? Ајде влагај, не стој на мразов.“
Уште не ми беше јасно од каде Перо овде, кога би морал да биде во Авганистан уште 4 месеци. Слушнав дека некое срање се десило таму. Драго ми беше дека е океј.
За Фордот не се ни осмелував да прашам. Влегов, се гушнавме и избацивме, како што е ред.
„Од кај бе ти тука море ушле?“, го прашав, уште видно запрепастен.
„Ај бе не сери многу, ајде те водам на едно место“.
Секогаш беше таков, таинствен...
Го послушав, што ќе правам, од кога сме деца тој е водачот во екипата. Врзав појасот, тој ја затурира машината, убаци у прва и кренавме. Ебате Фордот ебате, стварно бил закон.
...
Правевме бош муабет. Како му е на него, како ми е на мене. Стандардните 20 прашања...
Крајов по кој се возевме ми стануваше се понепознат. Го прашав кај сме, ми рече да се стрпам. Се стрпував.
Одеднаш заврте нагло на лево и даде силно гас. Се залепив за седиштето. Луд е овој бе! Ќе не убие.
„Што правиш б..“, се сецнав у сред реченица. Се возевме над крововите на зградите. Можев да ги видам онака долу како јуреа под нас. Се посрав.
Сонувам ли бе јас ова??? Нема шанси да е право.
Одеднаш напред се појави некој „тунел“, повеќе како отвор на пештера, кој беше целиот плавкаст.
...
Солен воздух. Плаво небо. Зелена пена. Златен песок.
Ова дефинитивно е сон.
Бев на плажа, опкружен со познати и непознати луѓе. Луѓе со мили фаци. Сите бевме голи, ама некако тој факт не ми пречеше. Го погледнав Перо. Имаше осмев до уши и гушкаше некоја плавуша.
„Добредојде, побратиме!“.
Се затрча во морето заедно со блондата. Го следев...
Како и секогаш...
...
...
...
Косачот се насмеја под брк.
Луѓе почнаа да се збираат околу сообраќајката. Ах, луѓето, секогаш љубопитни. Несреќите ги привлекуваа, како што лампите ги привлекуваат ноќните пеперутки. Сирените пиштеа... Доаѓаше помошта. И тие доцнеа. За разлика од него. Косачот никогаш не доцни.
Перо го запозна пред некој ден, во земја илјадници километри одалечена.
Му беше мило и за двата. Некој ден дефинитивно ќе отиде да се одмори кај нив.

 

а:автори