2007:јануари/февруари
жанровски конкурс

е:ефодикс икс

 

п:прв пат ми е

„Прв пат ми е“, и реков помалку срамежливо.

Се насмевна благо, - ти двоглаво животно, ќе изедам една од твоите глави за да бидеме рамноправни.

Го лизгаше јазикот по целата должина. Исчезнував целиот во неа. Се топев од нејзината топлина.

Ми ја зеде раката. „Еве допри ми го срцето“. Градите и буеја како универзуми. И ги шетав пупките по линијата на животот.

Ми ја опколи главата со нозете. Ќе ме проголта како аждаја. Се триеше од мојот нос со огромна фреквенција.

Ја превртев на четирите. Бревташе како кобила под див коњ. Ја притискав кон себе и од себе. Потоа како зајак везев брзо и убодно. Ја полнев со себе. Ја потковував за среќа. Ја бележев со мојот белег.

Потоа нежно ја допирав по грбот и стапалата, и ги грицкав ушите, го шетав јазикот покрај нејзиниот, ја гледав гола-разголена во очите и ги читав мислите.

Црташе бразди по мојот грб, влечејќи ги ноктите надолу.

Повторно ја задов под себе, и како река понирав во нејзините длабочини - дури не се исушив, до последната капка, дури не ја облеа страста по лицето, се дур’ и трепереа пупките над срцето.

Се насмевна благо, - ти двоглаво животно, ќе изедам една од твоите глави за да бидеме рамноправни.

„Доста е“, и реков. Ги кренав панталоните и ја спуштив телефонската слушалка.